Moeten we ons vandaag zorgen maken over onze opstelling?

Vier jaar geleden was de hype rond de Rode Duivels immens. Zelfs tijdens de kwalificatiewedstrijden leefde het hele land intens mee met elke wedstrijd en de euforie na het behalen van de kwalificatie was enorm.

Nu, vier jaar later leek het enthousiasme al wat minder. Zelfs met een 28 op 30 en een recordaantal gemaakte doelpunten, leek niet meer iedereen zo wild te zijn van de Duivelsgekte van de laatste twee jaar. Hoe kan dat?

Ten eerste, kunnen we spreken van een soort gewenning. Toen Fellaini in 2008 naar Everton vertrok, was dat nieuws dat ons land op zijn kop zette. Ondertussen hebben we met Lukaku, Courtois, Dembélé, Vertonghen, Alderweireld, Mertens, Hazard en De Bruyne toppers in onze kern die basisspeler zijn bij clubs die vele malen beter zijn dan het Everton van 2008.

Ten tweede zijn de resultaten van onze Duivels, behalve op de grote toernooien, de laatste 4 jaren uitzonderlijk goed te noemen. Wedstrijden tegen kleinere landen worden met gemak gewonnen en zelfs tegen de grotere landen, zijn we nooit echt van de mat gespeeld. Kwalificatiewedstrijden zijn op 4 jaar tijd een formaliteit geworden, vriendenwedstrijden een verplichting. Laten we de eerste match van Martinez, tegen Spanje, gewoon even vergeten.

Dit verklaart meteen ook waarom de spanning rond het WK weer begint te stijgen. We hebben ons de laatste 2 grote toernooien nooit belachelijk laten maken, maar de uitschakelingen tegen een matig Wales en een zwak Argentinië liggen nog steeds zwaar op de maag.

En dus begint iedereen een beetje zenuwachtig te worden. Kunnen we het WK wel winnen zonder Radja? Zijn we wel flexibel genoeg tegen landen waar 3 verdedigers niet genoeg zijn. Gaat de Bruyne, behalve de schenen van Januzaj, een bal raken dit WK?

Maar wij bij Op De Bal willen toch predikken voor optimisme en positivisme. We zullen het dit toernooi in ieder geval al beter doen dan Italië en Nederland, twee landen die het doorgaans toch zeer ver schoppen tijdens de belangrijke competities. Daarnaast zouden we er met een overwinning tegen het zwakke Panama het beste voorstaan van de volledig top 6 van de FIFA ranking. In Duitsland, Spanje, Portugal, Argentinië en Brazilië is er op dit moment meer reden tot paniek dan in het Belgische basiskamp.

Het heeft dan ook weinig zin om te hard te speculeren over de basiself die vanavond zullen aantreden. Tien van de elf spelers liggen op basis van de laatste oefeninterlands al zeker vast en de centrale verdediger die vanavond zal spelen (95% zeker Boyata), houdt toch gewoon de plaats van Kompany of Vermaelen warm, als een van hen eindelijk fit geraakt tenminste.

We gaan dus gewoon uit van een overwinning vanavond. Liefst nog eentje met veel doelpunten en geen tegendoelpunten, om even te tonen aan de arrogante Duitsers dat onze stoffige gouden generatie wel op tijd in vorm is.

En als we tegen Panama kunnen winnen, ligt de weg naar de titel ook meteen open! Martinez heeft er alvast vertrouwen in, want als je toppers als Nainggolan en Ciman durft thuis te laten voor enkele kreupelen en pubers die geen al te best seizoen achter de rug hebben, dan heb je wel heel veel zelfvertrouwen.

Wij hebben er misschien net iets minder vertrouwen in, maar we vinden wel dat we met z'n alleen een feest moeten maken van de groepsfase. Onze zwaarste wedstrijd wordt die tegen Engeland, de koning van het teleurstellen op grote toernooien. En zelfs die wedstrijd is enkel van belang om te bepalen in welke zijde van de knock-out fase we zullen belanden. Wat onze Duivels later in het toernooi gaan doen, hangt vooral af van onze tegenstanders, het herstel van Kompany en Vermaelen, de vorm van de dag en de nodige portie geluk.

Laten we er dus met z'n allen drie wedstrijden een feest van maken en vooral beseffen dat het allemaal maar een spelletje is. Maar wel het leukste spelletje ter wereld.